Na czynności komornika w postępowaniu egzekucyjnym stronom – w tym również dłużnikowi – przysługuje skarga w trybie art. 767 Kodeksu postępowania cywilnego. Przysługuje ona również osobom niebędącym stronami, których prawa zostały przez komornika naruszone lub zagrożone.

Ważne jest zachowanie tygodniowego terminu na wniesienie skargi, liczonego zasadniczo od dnia czynności, która ma zostać zaskarżona.

Uzasadnioną skargę wnosi się wraz z odpisem dla komornika do sądu rejonowego, przy którym działa komornik.

Niezależnie od powyższego można wytaczać stosowne powództwa przeciwegzekucyjne. I tak dłużnik może żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w drodze powództwa opozycyjnego, a osoby trzecie mogą żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji w trybie powództwa ekscydencyjnego.

Dłużnik może także wnosić zarzuty wobec planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji (art. 1027 Kodeksu postępowania cywilnego), jak również składać zażalenia na postanowienia sądu w postępowaniu egzekucyjnym (na postanowienia komornika przysługuje wspomniana skarga na czynności komornika).

Warto również zwrócić uwagę na możliwość miarkowania opłat komorniczych, które osiągają niejednokrotnie pokaźnych kwot (15% wyegzekwowanego świadczenia), a przy tym nie zawsze są one uzasadnione nakładem pracy komornika. W tym zakresie można zwrócić się do sądu rejonowego, przy którym działa komornik, z wnioskiem o obniżenie wysokości opłat stosunkowych. Dotyczy to jedynie egzekucji świadczeń pieniężnych (nie znajdzie zatem zastosowania np. przy eksmisji). Sądy nierzadko uwzględniają tego typu wnioski, znacznie zmniejszając opłaty.